Hoe ervaar ik begeleid wonen? Je leest het in deze blog.
Sinds 1 Augustus 2015 woon ik begeleid bij Thomashuis Reeuwijk, wat gevestigd is in het voormalig Gemeentehuis van Reeuwijk. Voor mij was er die dag toen een grote stap genomen, want sindsdien woon ik niet meer bij mijn ouders.
M’n eigen kamer zit op de bovenverdieping en wat leuk om daarbij te vertellen is, het was een kamer geweest van de Burgemeester. Begeleiding is altijd aanwezig voor ons, of het nu tijdens de dag- of avonddienst en/of nacht is. Met negen bewoners wonen wij er. Namelijk 6 jongens en 3 meiden.
Dat in mijn eigen woonplaats nu al bijna vijf jaar begeleid wonen is, vind ik heel fijn. Ik voel me niet eenzaam, want er is altijd iemand. En om met 8 andere jongeren hier te wonen maakt het erg leuk, want het is een leuke groep bewoners die wij hebben.
Alle dagen per week ben ik aanwezig op de woning, waarbij er in het weekend regelmatig andere huisgenoten naar hun familie gaan.
Visite wordt er zo af en toe wel eens uitgenodigd door mij, zodat hij/zij kan ervaren hoe het wonen in een Thomashuis is.
In het najaar van 2013 las m’n moeder in de krant van Reeuwijk, dat er plannen waren om een Thomashuis te gaan bouwen. Het plan was om dat te gaan vestigen in het oude gemeentehuis, wat toen al een tijd te huur stond. Ze had mij daarvoor ingeschreven, om er te kunnen wonen.
Begin 2015 kwamen mijn zorgondernemers een aantal keren bij m’n vader en moeder thuis, om te praten dat ik begeleid wilde gaan wonen. Een aantal weken later kwam er goed en mooi nieuws, dat zij me gekozen hadden als één van de toekomstige bewoners.
Mochten jullie lezers niet weten wat een Thomashuis is, hierbij een uitleg voor jullie. Een Thomashuis is een woning, waar mensen met een beperking wonen en waarbij er begeleiding is voor de bewoners. Het wordt gerund door een echtpaar of door partners die bij elkaar samenwonen, die ook in het huis hun eigen privé woning hebben.
Het concept van een Thomashuis werd opgericht door Hans van Putten, die een zoon met de naam Thomas had die een verstandelijke beperking heeft gehad en in 2006 overleed. Omdat er geen aanbod was gekomen voor het onderkomen van mensen met een verstandelijke beperking, heeft Hans het concept van Thomashuizen bedacht.
‘Het Thomashuis is mijn echte thuis voor mij’